Nalot motyli pierwszego pokolenia rozpoczyna się w II dekadzie maja i trwa do końca czerwca. Z jaj 1 pokolenia wylęgają się gąsienice żerujące na liściach i zawiązkach. 2 pokolenie motyli pojawia się w drugiej połowie lipca i w sierpniu. Gąsienice żerują na owocach, pod osłoną liści lub w zagłębieniu kielichowym. Zwalczanie: Aby uprawa czereśni była opłacalna, muszą być spełnione określone warunki dotyczące odżywiania, ochrony i cięcia drzew oraz zawiązywania owoców i przerzedzania zawiązków. Zabiegi w obrębie tych działań muszą być staranne i spójne. O tym, na co zwrócić szczególną uwagę, mówił 17 lutego w Sandomierzu Rene Albers, doradca sadowniczy FruitConsult z Holandii, podczas Składniki nalewki z czereśni z miodem: czereśnie. płynny miód. wódka mocna. W tym przepisie na nalewkę z czereśni nie podajmy proporcji dokładnych. Można jednak przyjąć że na 1 l rozgniecionych czereśni zużyjemy litr wódki. Przygotowanie zaczynamy jednak od umycia czereśni i selekcji najbardziej dojrzałych owoców. Połowę z Owoce oczyścić, lekko zmiażdżyć i zostawić na około 2 dni. Miazgę systematycznie mieszać, aby nie wytworzył się ocet. Wycisnąć sok za pomocą sokowirówki. Dodać kwasek oraz drożdże. Po zakończeniu burzliwej fermentacji wino pozostawić na kilka dni, aby dofermentowało, po czym przelać do mniejszego naczynia, wypełniając je Owoce czereśni Regina i jej opis, pielęgnacja i wymagania rośliny w ogrodzie. W następnych sezonach cięcia dokonujemy już tylko w celach nadania kształtu koronie lub wycięcia uszkodzonych pędów. Przycinanie powinno się odbywać przy ładnej pogodzie, a rany po cięciu należ zabezpieczyć np. specjalną maścią ogrodniczą. Niestety na warunki pogodowe nie mamy żadnego wpływu, jednak warto zabiegi pielęgnacyjne dostosować tak aby nasza czereśnia czuła się jak najlepiej. Ogólne zasady oprysków czereśni środkami owadobójczymi. Jeśli chodzi o opryski czereśni na szkodniki zasada jest podobna jak przy opryskach np. na choroby grzybowe. . Zasady cięcia czereśni polskim sadownikom od lat tłumaczy doradca belgijski Bart Liesenborghs z Lieverfruit BVBA. Kilka razy prowadził pokaz cięcia drzew tego gatunku podczas Letnich Pokazów Czereśniowych. Przypomnijmy zatem, na co zwrócić szczególną uwagę. [envira-gallery id=”38526″] Według B. Liesenborghsa najlepszym terminem cięcia czereśni jest okres po zbiorze owoców, ponieważ wówczas można „ukierunkować” drzewa na odpowiedni wzrost oraz wzmocnienie pąków kwiatowych na następny sezon. Wiosną natomiast można przeprowadzić korektę i to tylko wtedy, gdy jest dużo pąków kwiatowych. Zdaniem doradcy uprawa ‘Kordii’ i ‘Reginy’ w Polsce nie jest łatwa, ponieważ z uwagi na ich obcopylność i wymagania termiczne w okresie kwitnienia i po nim trudno osiągnąć zadowalający plon. Dlatego sugeruje, aby zastępować je odmianami samopłodnymi, których drzewa są łatwe w prowadzeniu i corocznie plonują. Wymienia tu Grace Star®, ‘Korvik’ i ‘Karinę’. W ich przypadku obowiązują te same zasady cięcia i wyprowadzania koron drzew. Cięcie polega na usuwaniu silnych konkurentów dla przewodnika rosnących pod ostrym kątem. Nie należy przyginać gałęzi i pędów, a pozwolić im na swobodny wzrost, wówczas co roku obłożą się pąkami kwiatowymi. Pędy nie mają tendencji do ogałacania się, każdego roku zawiązuje się na nich wiele pąków kwiatowych i jest na nich owocowanie. Dlatego prowadzenie tych odmian jest raczej proste. ‘Korvik’ jest ciekawą odmianą z uwagi na niewielką podatność na raka bakteryjnego (Pseudomonas syringae), małą skłonność do pękania owoców oraz zadowalającą wytrzymałość drzew i pąków na wiosenne przymrozki. Owoce tej odmiany są średniej wielkości, ale można to regulować poprzez przerzedzanie ręczne zawiązków i odpowiednie dokarmianie drzew. ‘Lapins’ to samopłodna odmiana z programu hodowlanego prowadzonego w Centrum Badawczo-Rozwojowym Summerland w Kanadzie. Z tego ośrodka pochodzą także ‘Samba’, ‘Staccato’, ‘Skeena’ i ‘Sweetheart’. ‘Lapins’ jest odmianą plenną i mniej podatną na raka bakteryjnego niż siostrzane. Jej owoce są mało podatne na pękanie podczas deszczu. Aby dobrze plonowała, drzewo musi mieć pędy wzniesione (fot. 1), wówczas owoce będą mieć zadowalającą wielkość, ponieważ same się przerzedzą (naturalny opad). Po 5–6 latach takie wzniesione pędy wycina się w całości, bo mogą się ogołocić, przez co stają się mało produktywne. Drzewa tej odmiany łatwo się rozgałęziają i nie trzeba wykonywać dodatkowych zabiegów, aby wyrosły nowe pędy, w tym nacinania kory ponad pąkami (fot. 2), zwłaszcza że stwarza to ryzyko infekcji P. syringae. W pierwszych latach po posadzeniu, szczególnie w górnej części korony, pędy powinny być wyrywane (fot. 3), aby przewodnik się nie ogołocił i aby lepiej się rozgałęził w niższych partiach (zabiegi te co roku należy wykonywać na drzewach odmiany ‘Kordia’). Co roku na gałęziach należy także wycinać pędy konkurujące z przewodnikiem, aby się nie ogałacały, oraz usuwać jedną gałąź starszą niż 5 lat. Drzewa odmiany ‘Summit’ należy prowadzić inaczej, ponieważ jest to odmiana o silnej dominacji wierzchołkowej i tendencji do ogałacania się pędów. Z uwagi na charakter wzrostu obserwowany jest u niej silny opad zawiązków. W przypadku tej odmiany zaleca się przyginanie gałęzi (fot. 4) w celu zmniejszenia presji przewodzenia soków, czego efektem będzie ograniczenie opadania owoców. Pędy przygina się dopiero, gdy ruszą soki, ponieważ wtedy będą elastyczne. Odginając pędy, należy lekko je skręcić. Nigdy nie należy odginać pędów jednorocznych. W następnym roku na przygiętych pędach wyrosną pionowe (fot. 5), które w kolejnym się rozgałęzią (fot. 6). W trzecim roku natomiast pęd należy przyciąć ponad rozgałęzieniami, zebrać owoce i usunąć go na czop (fot. 7), aby ograniczyć ryzyko infekcji przewodnika sprawcą raka bakteryjnego oraz aby nie pojawiała się dominacja wierzchołkowa, która spowoduje opadanie zawiązków. Cięcie tej odmiany można porównać do cięcia gruszy odmiany ‘Konferencja’. W ocenie B. Liesenborghsa owoce ‘Summit’ są dla odbiorców zbyt jasne. W przypadku odmiany ‘Samba’ obowiązują takie same zasady cięcia jak u ‘Summit’. Odmiana ta nie wydaje łatwo nowych przyrostów, końcówki pędów należy więc skracać, aby zmusić je do wypuszczenia nowych pionowych przyrostów. ‘Kordia’ i ‘Regina’ to odmiany obcopylne, których kwiaty zebrane są w tzw. bukiety (fot. 8) – są one pożądane w koronie, gdyż gwarantują plonowanie i wysoką jakość owoców. ‘Kordia’ trudno tworzy poziome pędy. Z bukietów kwiatowych pędy raczej nie wyrastają, jeżeli nie pobudzi się ich przez wyrwanie pędów położonych powyżej nich po zbiorze owoców. Na drzewach odmian obcopylnych nie należy skracać pędów w obrębie jednorocznego drewna. U tej grupy odmian gałęzie powinny same odginać się pod ciężarem owoców. Gdy gałąź wyrasta pod nieodpowiednim kątem lub znajduje się zbyt nisko, należy ją usunąć po zbiorze owoców (zawsze na czop o odpowiedniej długości – kilku centymetrów; fot. 9). fot. 1–9 A. Łukawska - Miałam mgliste pojęcie. Myślałam, że chodzi tylko o to, aby pobiegać i trochę się sponiewierać. Poznałam jednak fajną drużynę, z którą po pracy miałam okazję do wspólnych treningów i trochę babskich ploteczek. Szybko połknęłam bakcyla - mówi nam Beata Kuraś, na co dzień specjalista ds. obsługi wierzytelności, a na sportowej arenie czołowa krajowa zawodniczka w biegach przeszkodowych. Gdańszczanka doradzi jak powinno się trenować tę dyscyplinę oraz na jakie koszty należy się przygotować. W dniach od 27 do 30 czerwca Gdynia będzie gospodarzem mistrzostw Europy 2019 w biegach OCR (ang. Obstacle Course Racing), czyli w wolnym tłumaczeniu, biegach z przeszkodami. Jedną z zawodniczek, która uzyskała kwalifikację do startu w elicie jest Beata Kuraś. Gdańszczanka w minionym roku wystartowała aż w osiemnastu biegach i została najlepszą zawodniczką rankingu OCR 2018, a także ósmą zawodniczką Ligi OCR 2018 (pierwszą w kategorii kobiet 35-39 lat).- Nie oznacza to, że jestem najlepszą zawodniczką w Polsce. Przygodę z biegami OCR zaczęłam w 2016 roku od Runmageddonu w Gdyni. Miałam mgliste pojęcie o tej dyscyplinie. Myślałam, że chodzi tylko o to, aby pobiegać i trochę się sponiewierać. Poznałam jednak fajną drużynę, z którą po pracy miałam okazję do wspólnych treningów i trochę babskich ploteczek. Szybko połknęłam bakcyla - mówi Kuraś, która na co dzień pracuje w biurze jako specjalista ds. obsługi po zaledwie kilku biegach przekonała się, że nie wystarczy jej sam udział w tego typu imprezach i dobra zabawa w kategorii open. Szybko zaczęła podnosić swoje umiejętności i stawiać sobie kolejne cele. Postanowiła dołączyć do W skrócie różnica jest taka, że zawodnik, który startuje w kategorii open, zalicza dodatkowe okrążenia, jeśli nie jest w stanie pokonać danej przeszkody. Jeśli chcesz być sklasyfikowanym w elicie, zmagasz się z przeszkodą tak długo, aż ją pokonasz. Nie satysfakcjonowały mnie już karne pętle i burpeesy na trasie, nie chciałam, żeby mi ktoś pomagał. Nie jestem dobrą biegaczką, więc przyłożyłam się do ćwiczeń na siłowni, zaczęłam uprawiać kalistenikę, co dało bardzo dobre efekty. Znalazłam się w zespole xRunners, jednej z lepszych ekip w Polsce, która liczy około 70 zawodników, a sekcja w Trójmieście jest największa. Jesteśmy jednymi z pionierów elity biegów OCR w naszym kraju - wyjaśnia Kuraś. Przełomem dla niej był start na Runmageddonie w Ełku, który otwierał sezon Ligi OCR. Po kilku kilometrach trasy z wodnymi odcinkami, zmęczona i pozbawiona siły w ramionach, utknęła na jednej z przeszkód - Multi Rig, czyli podwieszanej konstrukcji z kulami i drążkami. Skostniałe dłonie odmówiły posłuszeństwa, a Kuraś postanowiła, że jeszcze bardziej przyłoży się do treningu siłowego. W kolejnych startach kilkukrotnie zdołała stanąć na podium, a nawet wygrać jeden z najtrudniejszych biegów w Polsce - Barbarian Race. Wywalczyła też wspomnianą kwalifikację na mistrzostwa trenować, aby lepiej radzić sobie z rozmaitymi przeszkodami na trasie? Zawodniczka na bazie własnych doświadczeń podzieliła się z nami kilkoma kluczowymi Najważniejszym elementem jest siła chwytu oraz silne mięśnie brzucha. Nie potrzeba specjalistycznego sprzętu, ale do treningu trzeba podejść profesjonalnie. Podstawa to podciąganie na drążku i pompki. Polecam zajęcia z kalisteniki, sama rozpoczynałam u Dawida Przychodnia w sopockim Calypso Fitness Sopot, z którym bardzo poprawiliśmy moją siłę. Uprawiać ją można jednak we wszystkich trójmiejskich parkach, gdzie są przygotowane konstrukcje do kalisteniki. Dużo dają treningi na maszynie zwanej raptoring. To rodzaj bramy, która dostępna jest w Cross Core na Zaspie. Treningi co wtorek o godz. 18 prowadzi xRunners. Natomiast co niedzielę o godz. 15 warto zajrzeć do Kolibek na zajęcia BigYellowFoot - mówi chodzi o koszty, startujący regularnie w biegach OCR muszą liczyć się przede wszystkim z wydatkami na wyjazdy, wpisowe i stroje do Buty do OCR to koszt od 300 do 600 zł, mi wystarczą średnio na rok, a startuję sporo. Gorzej jest z odzieżą, na przykład bielizną termiczną. Stroje szybko się zużywają, gdyż można zahaczyć o przeszkody. W minionym sezonie przy kilkunastu startach moje wydatki poszły w tysiące złotych. Kiedyś dziwiłam się, gdy ludzie jechali 100 czy 200 km na zawody, a w minionym roku spędziłam w górach więcej czasu niż przez całe życie. To właśnie tam rozgrywanych jest najwięcej biegów. Sezon startuje w lutym, a kończy się zazwyczaj w październiku lub listopadzie - wyjaśnia nie nastawia się na spektakularny sukces podczas mistrzostw Europy w Gdyni. Jak sama przyznaje, wyzwaniem będzie ukończenie rywalizacji w elicie. Kuraś, oprócz startu w zawodach, będzie jedną z osób pełniących pieczę nad wolontariuszami, którzy pomogą przy organizacji imprezy. Wszyscy chętni mogą zgłaszać się na adres beatakuras81@ Latając rozmaitymi liniami lotniczymi, zawsze z przyjemnością obserwuję personel pokładowy. Przewoźnicy starają się, aby stroje ich pracowników wyróżniały się na tle konkurencji oraz podkreślały ich tożsamość. A jak było kiedyś? Podobno niełatwo jest stworzyć strój, który będzie jednocześnie wygodny, elegancki, funkcjonalny… i wyglądający profesjonalnie. W przypadku linii lotniczych, ważnym elementem tej układanki jest także to, aby ubiór pasował do sylwetek o różnych kształtach – wszak nie każda stewardessa ma figurę zawodowej modelki. Oczywiście, zdaję sobie sprawę z tego, że moda jest rzeczą ulotną, zmienną i podlegającą dyskusji (ile osób, tyle opinii). No i co ja, jako facet, mogę wiedzieć o modzie? 🙂Ale nawet taki modowy laik jak ja, wie o tym, że uniformy personelu pokładowego w wielu liniach lotniczych są projektowane przez topowych kreatorów mody. Przykłady? Singapore Airlines – Pierre Balmain, Air France – Christian Lacroix, Korean Air – Gianfranco Frerre, Virgin Atlantic – Vivienne Westwood. I nawet sam Yves Saint Laurent maczał swoje palce w niektórych projektach dla linii Andresr, ShutterstockJednakże nie mogę się oprzeć stwierdzeniu, że „kiedyś było ciekawiej” :). Zwłaszcza w latach 60-tych, które były przełomowym okresem, także w historii lotnictwa pasażerskiego. Na świecie szalała rewolucja obyczajowa oraz naukowo-techniczna. W lotnictwie to początek ery samolotów z silnikami turbinowymi, które mogły latać na długich trasach, odsyłając do lamusa samoloty śmigłowe. To czas pierwszego Boeinga 747 i Concorde’a. A jak to wyglądało w przypadku personelu pokładowego? Zmysłowość, detale, elegancja?Lecąc na urlop tanimi liniami Wizz Air, Ryanair, Easy Jet lub którymś z klasycznych przewoźników takich jak: LOT, Lufthansa czy KLM – spójrzcie na uniformy obsługujących was stewardess, przypominając sobie stroje (oraz personel pokładowy) na poniższych zdjęciach 🙂Zaczynamy podróż w czasie? Zapnijcie pasy, na końcu czeka na was bonus…Naszą podróż rozpoczynamy w szalonych latach 60-tych. Nie ma co ukrywać: część strojów noszonych wówczas przez personel pokładowy w niektórych liniach lotniczych, mogła powodować niezdrowe zainteresowanie, zwłaszcza pasażerów płci męskiej... :)W latach sześćdziesiątych, dla wielu kobiet praca w charakterze stewardessy była obiektem marzeń i westchnień. Jedną z korzyści, która płynęła z podjęcia takiej pracy, była możliwość podróżowania po całym Jedne z najbardziej lubianych owoców wczesnego lata, czereśnie są jadalnymi owocami tzw. czereśni ptasiej lub wynikiem krzyżówki z wiśnią pospolitą. W takim przypadku nazywane są czerechami. Pierwsza z nich w dzikiej odmianie występuje do dzisiaj na południu Europy i Azji Mniejszej. Dzięki wielości odmian, których obecnie jest ponad tysiąc, wśród odmian uprawnych można znaleźć ogromne zróżnicowanie smaku, wielkości, barwy i konsystencji tych niewielkich owoców z pestkami w środku. Najlepiej smakują jako świeże owoce lub w przetworach, z których najpopularniejszy jest kompot lub mrożonki. Charakterystyka czereśni Pod kątem właśnie tego zróżnicowania w twardości owoców wyróżnia się dwie główne odmiany czereśni: sercówki – o miękkim, soczystym miąższu – oraz chrząstki – twardsze, zwarte, jędrne i bardziej odporne na transport. Zróżnicowane są także barwy czereśni – od żółtych, przez czerwone, po bardzo ciemnoczerwony odcień – oraz ich wielkość. Wśród popularnych odmian zdarzają się owoce o masie od 4 do 11 gramów. Odmiany wczesne pojawiają się na początku czerwca, a najpóźniejsze – w końcu lipca. Czereśnie cenione są nie tylko ze względu na swoje właściwości smakowe, ale też zdrowotne. Wraz z wiśniami, jako owoce w kolorze czerwonym są nieocenionym źródłem witamin i minerałów, których znajdziemy w nich aż 20%. Pozostałe 80% stanowi woda, czereśnie są więc też idealnymi owocami dla osób dbających o dietę, bo wyjątkowo niskokalorycznym. Najbardziej wartościowy spośród składników czereśni jest potas oczyszczający serce, nerki i stawy z nadmiaru soli, witaminy z grupy B, jak witamina B5 pomocna przy leczeniu artretyzmu, a także witaminy A i C mające działanie detoksykujące organizm i pozytywnie wpływające na stan skóry. Znajdziemy w nich także przeciwutleniacze, uważane za składniki wpływające na opóźnienie procesów starzenia, wapń, żelazo oraz zbawienny dla tarczycy jod. Drzewa czereśni osiągają wysokość 3-5 metrów o wysokich i sztywnych koronach z pędami o półtorametrowej długości. Zaczynają owocować dość późno po posadzeniu, dopiero po upływie jakiś 3-5 lat. Czereśnie kwitną w drugiej dekadzie kwietnia, a owoce pojawiają się na nich w okresie wczesnego lata: w czerwcu i najpóźniej lipcu. Warunki uprawy czereśni Uprawa czereśni udaje się na ziemiach żyznych, przewiewnych i o niezbyt wysokiej kwaśności. Nie będzie natomiast rosnąć na glebach suchych, piaszczystych, ale też ciężkich i wilgotnych. Są dość wrażliwe na mrozy, choć część odpornych odmian jest w stanie znieść temperatury do -25 stopni Celsjusza. Wrażliwe są także kwiaty, które często po okresie kwitnienia obumierają z powodu przymrozków wiosennych. Młode drzewka muszą być systematycznie i dość obficie podlewane. Aby nie tracić wody, warto otoczyć je warstwą obornika lub czarnej folii utrzymujących dłużej wilgoć. Należy też zadbać o spulchnianie i odchwaszczanie gleby wokół młodszych drzewek. Przez pierwsze trzy lata ich rośnięcia, wymagane jest dodatkowo cięcie, kształtujące koronę drzewek, przez skracanie pędów bocznych i przyginanie gałązek. W fazie dorosłości cięcie z kolei potrzebne jest dla udostępnienia nowym pędom i owocom wystarczającej ilości światła oraz uniemożliwienia osiągnięcia przez drzewa rozmiarów uniemożliwiających zbory owoców. 12 najlepszych odmian czereśni: Czereśnia Burlat Ceniona odmiana czereśni Burlat jest dwuletnim karłowatym drzewkiem, które może być uprawiane dzięki swoim niewielkim wymaganiom na działkach i ogródkach przydomowych. Szybko udaje się uzyskać z niej zbiory, często już w trzecim roku po posadzeniu. Czereśnia Burlat owocuje wcześnie, najczęściej owoce są już dobre do zbiorów i spożycia pod koniec pierwszej dekady czerwca. Jej owoce są duże, sercowate, mają kolor ciemnoczerwony, a także dość twardy i soczysty miąższ. Dzięki małej wrażliwości na mróz i niewielkiej podatności na choroby typu rak bakteryjny, czereśnia Burlat może być uprawiana z sukcesem niemal w całej Polsce. Odpowiada jej stanowisko słoneczne, ciepłe, ale także umożliwiające ruch powietrza, który zapobiega pękaniu owoców i rozprzestrzenianiu się chorób grzybowych atakujących drzewka. Jak większość odmian czereśni, Burlat ceni sobie glebę średnio zwięzła, głęboką, przepuszczalną i niezbyt podmokłą. Czereśnia Buttnera Czerwona Czereśnia Buttnera Czerwona należy do najstarszych odmian tego drzewa owocowego, wyhodowanego i opisanego przez znawcę i wielbiciela czereśni – Carla Gottlieba Buttnera w XVIII wieku, jako Rote Neue Knorpelkirsche – czyli nową Czerwoną Chrząstką. Przekształcona w Czerwoną Chrząstkę Buttnera w polskim spisie zyskała uproszczoną nazwę pochodzącą od nazwiska jej hodowcy. Jest także nazywana czereśnią Poznańską i cieszy się niezwykłą popularnością w Polsce, ze względu na dobre przystosowanie do naszych warunków klimatycznych pod warunkiem niezbyt obfitych opadów deszczu. Jest mało wrażliwa na choroby, mrozy zimowe czy wiosenne przymrozki, dzięki czemu można liczyć zazwyczaj na regularne i obfite plony uzyskiwane z jej drzew. Rośnie bardzo silnie, tworząc drzewka często pozbawione widocznego przewodnika o kształcie kulistym lub lekko zakręconym. Jej sztywne gałęzie rosną wyraźnie skierowane ku górze, nie zwisając, jak w wielu innych odmianach. Charakterystyczną jej cechą jest mocne odstawanie od pędów pączków liściowych o jajowatym kształcie. Czereśnia Buttnera daje spore, dość nieregularne w kształcie owoce, ważące nawet ok. 6-8 gram, w kolorze jasnożółtym z delikatnym cętkowanym lub kreskowanym rumieńcem, pokrywającym całą powierzchnię owoców w momencie ich pełnego stanu dojrzenia. Owoce pojawiają się dość późno, bo dopiero w połowie lipca, ale są szczególnie lubiane przez zwolenników wyjątkowej ich jędrności, słodkiego smaku i aromatu. Dzięki swojej twardości znakomicie znoszą także transport, a jedyną słabością są źle znoszone obfite opady deszczu. Czereśnia Hedelfińska Bardzo stara niemiecka odmiana czereśnia Hedelfińskiej, która swoją nazwę zawdzięcza miejscowości Hedelfingen koło Stuttgartu, gdzie została odkryta jako przypadkowa siewka. Pierwotnie tą nazwą określano wiele odmian późno dojrzewających czereśni odznaczających się ciemnoczerwonymi i twardymi owocami. W 1897 roku nazwą tą objęto natomiast jedną odmianę rosnącą w Diemitz w Niemczech. Popularna w wielu krajach czereśnia Hedelfińska sadzona jest zarówno jako drzewko w ogródkach i na działkach amatorskich, jak i profesjonalnych uprawach, uznawana jest bowiem za jedną z najwartościowszych odmian dojrzewających późno. Pokrojem drzewo czereśni Hedelfińskiej bywa porównywane do jodły, ze względu na jej konary, które rozprzestrzeniają się wachlarzowato na boki. Duże, jajowate w kształcie owoce czereśni Hedelfińskiej osiągają do 8, 5 gram wagi. W pełni dojrzewania mają wręcz kolor skórki ciemno-brązowo-fioletowy z ciemnoczerwonym, bardzo soczystym i trudno oddzielającym się od pestki miąższem. Dostępne są około połowy lipca, a więc zaliczają się do drzew późno owocujących. Odmiana uznawana jest za średnio odporną na mróz, ma ona poza tym właściwości regeneracji po uszkodzeniach oraz średnio podatną na raka bakteryjnego. Czereśnia kolumnowa Sylvia Kompaktowa w rozmiarach czereśnia kolumnowa Sylvia jest niewielkim drzewkiem, które znakomicie udaje się nawet hodowane w doniczce na tarasie. Jest odmianą kanadyjską, uzyskaną w procesie krzyżowania odmian Sam i Van. Owocuje wcześnie i daje wyjątkowo wysokie i gwarantowane zbiory co roku owoców z gatunku chrząstek – twardych i jędrnych. Niewielki wzrost tego drzewka powoduje powstawanie małych, gęstych i mocno ulistnionych koron. Owocuje w połowie lipca, dając spore czereśnie o kształcie serca i wyraźnym zagłębieniu szypułkowym, ważące nawet do 10 gram. Czereśnia kolumnowa Sylvia stosunkowo niedawno pojawiła się w polskiej uprawie, nie do końca ma więc jeszcze określone wymagania i czynniki na różnego rodzaju warunki zewnętrzne. Z dotychczasowych obserwacji wynika, że ta odmiana jest średnio odporna na działanie mrozu, daje też owoce niezbyt pękające i dobrze znoszące nawet dłuższe przechowywanie. Czereśnia Kordia Pochodząca z Czech czereśnia Kordia jest wyjątkowo popularna ze względu na swoje niewielkie wymagania, niską podatność na choroby drzew pestkowych i późne owocowanie pozwalające na cieszenie się jej owocami w ostatnim okresie dojrzewania czereśni. Warto natomiast zwrócić uwagę na ochronę drzewa Kordii w zimie, jest ona bowiem dosyć mało odporna na mróz. Drzewa czereśni Kordia rosną szybko i dają równie szybko (w 3-4 roku po posadzeniu) obfite plony pod warunkiem wzrostu tuż obok drzewa innej odmiany czereśni. Bardzo duże owoce Kordii mają kształt sercowaty i kolor czerwonobrązowy, a ich miąższ jest wyjątkowo soczysty i słodki. Dobrze znoszą transport ze względu na odporność na pękanie. Czereśnia ptasia Lapins Czereśnia ptasia Lapins pochodząca z Kanady swoją nazwę zawdzięcza hodowcy odpowiedzialnemu za jej stworzenie – K. O. Lapinsowi, który w Stacji Badawczej w Summerland skrzyżował odmiany Van i Stella, uzyskując jedną z obecnie najpopularniejszych na świecie odmian niewymagającą zapylaczy. W dużej ilości czereśnia ptasia Lapins hodowana jest zwłaszcza w kraju swoich narodzin – Kanadzie oraz sąsiednich Stanach Zjednoczonych. Wśród największych zalet tej odmiany jest jej wyjątkowo odporność na pękanie i trwałość nawet przez kilka dni po zerwaniu. Owoce dojrzewają w połowie lipca i ze względu na swoją wytrzymałość nadają się nawet do handlu eksportowego. Drzewa czereśni Lapins potrafią osiągać nawet 5 metrów, ze względu na dostępność zbiorów muszą więc być poddawane regularnym cięciom, tuż po zbiorach owocowych, kiedy skracany powinien być wierzchołek oraz konary drzewa. Owoce czereśni ptasiej Lapins mają zwięzły, czerwonawy miąższ oraz dość zróżnicowane kolory i kształty: od jasnego do ciemnoczerwonych odcieni w formie serc lub beczułek. Czereśnia ptasia Sam Nadająca się do celów deserowych i na przetwory czereśnia ptasia Sam daje zazwyczaj regularny i obfity zbiór owoców w pierwszej połowie lipca. Początkowo średnio silnie rosnące drzewa tworzą luźne korony z wyraźnym przewodnikiem, dość wytrzymałe na niskie temperatury oraz mało wrażliwe na choroby drzew owocowych. Owoce czereśni ptasiej Sam są dość duże, w ciemnoczerwonym kolorze i podobnym odcieniu miąższu. Należy do odmiany chrząstkowej, dość twardej i dobrze znoszącej transport. Czereśnia Regina Czereśnia Regina nieprzypadkowo nosi królewską nazwę. Ta pochodząca z Niemiec odmiana nazywana jest bowiem przez sadowników „Królową czereśni” ze względu na swoje duże rozmiary i regularne plony pięknych, wyjątkowo odpornych na pękanie i transport owoców. Ze względu na swoje rozmiary, trudno hodować ją po amatorsku w niewielkich przydomowych ogródkach, potrzebuje bowiem wyjątkowo dużo miejsca. Jej drzewa tworzą kształtną koronę z wyraźnie widocznym przewodnikiem. Są wyjątkowo odporne na mróz i choroby grzybiczne, ale mogą ulegać chorobom wirusowym. Niewątpliwym atutem czereśni Reginy jest dość szybkie owocowanie po posadzeniu drzewa. Zbiory następują w drugiej połowie lipca, a dorastające, duże owoce, przekraczające nawet wagę 10 gram mają kształt kulisty, sercowaty lub wydłużony, o ciemnoczerwonym, lekko brązowym odcieniu. Jasnoczerwony miąższ chrząstkowy jest wyjątkowo soczysty i smaczny, nadaje się nie tylko na świeżo do spożycia, ale także na przetwory oraz mrożonki. Czereśnia Rivan Szwedzka odmiana czereśni Rivan została otrzymana w wyniku krzyżówki Wczesnej Czereśni Riversa oraz Annonay. W Polsce pojawiła się w 1958 roku, a regularnie jest uprawiana od 1976 roku. Jej owoce pojawiają się bardzo wcześnie, już pod koniec maja, a ze względu na ten termin, drzewo wymaga szczególnej ochrony przed nasłonnicą trześniówką. Średnio silnie rosnące drzewa tworzą kulistą i dość luźną koronę i dają owoce o średniej wielkości. Ciemnoczerwone i sercowate w kształcie, charakteryzują się tępo zakończonym wierzchołkiem, delikatnie kwaskowatym i średnio miękkim miąższem. Czereśnia Summit Kanadyjska odmiana czereśni Summit, podobnie do czereśni Lapins powstała wyhodowana przez K. O. Lapinsa w Stacji Badawczej znajdującej się w Summerland. Badacz skrzyżował w 1957 roku odmiany Van i San, otrzymując drzewko wyjątkowo odporne na mrozy i mało podatne na choroby. Dodatkową jej zaletą są duże owoce, osiągające nawet 11 gram wagi i pozwalające na wykorzystanie do celów deserowych i przetwórczych. Mają błyszczącą, ciemnoczerwoną skórkę, kontrastującą z jasnym kolorem miąższu. Zbita i twardawa, w smaku czereśnia Summit jest wyjątkowo słodka i odznacza się lekko winną nutą. Aż dziwne, że na światowym rynku czereśnia Summit pojawiła się dopiero w 1973 roku, jednak od tamtego czasu jej popularność tylko rośnie. Jej drzewa rosną szybko i wytwarzają rozłożystą, kształtną koronę. Do dobrej hodowli potrzebują stanowisk słonecznych i nieosłoniętych, rosnąc najlepiej na lekkiej glebie piaszczysto-gliniastej o umiarkowanej wilgotności. Czereśnia Van Kolejna kanadyjska odmiana czereśni, chętnie hodowana w przydomowych ogrodach, jak i w dużych, profesjonalnych uprawach, ze względu na dość szybki okres owocowania po posadzeniu i wysoką odporność na mróz. Czereśnia Van owocuje w końcu czerwca, dając obfite i regularne zbiory owoców o ciemnoczerwonej skórce z granatowym odcieniem, twardym, czerwonym miąższu przetykanym jaśniejszymi żyłkami, który ceniony jest za swoje walory smakowe, przede wszystkim soczystość i aromat. Średni wzrost drzewa czereśni Van powoduje, że może być ono swobodnie hodowane tuż obok domu, nie wymaga bowiem tak dużo miejsca, jak inne odmiany. Dobrze przyjmuje się na stanowiskach słonecznych, podłożu umiarkowanie wilgotnym o lekko kwaśnym odczynie, w glebie piaszczystej, próchnicznej i gliniastej. Czereśnia Vega Jeszcze jedna kanadyjska odmiana czereśni, tym razem otrzymana dzięki skrzyżowaniu odmian Bing i Victor. Jej atutem są owoce, zaliczające się do odmiany żółtej, w całości pokrytej smakowitym rumieńcem zachęcającym do ich zjedzenia. Powszechnie uprawiana, czereśnia Vega jest jednak dość nisko oceniana ze względu na wartości produkcyjne, mają skłonność do pękania owoców. Jest jednak wyjątkowo smaczna, dlatego często poszukiwana przez smakoszy czereśni w typie chrząstek. Drzewa szybko owocują, najczęściej już w drugim roku po ich posadzeniu w korzystnych warunkach: na glebie przepuszczalnej i przewiewnej, żyznej i niezbyt wilgotnej. Jej uprawa nie uda się natomiast zupełnie w gruncie zbyt suchym, piaszczystym i ciężkim oraz o zbyt wysokim poziomie wód gruntowych. To kolejna kanadyjska odmiana, która dobrze radzi sobie w zróżnicowanych warunkach temperaturowych i świetnie znosi jej obniżki. Ma też dość wysoką odporność na choroby atakujące drzewa owocowe, ich korę i drewno, choć wśród obserwacji drzewa odnotowano przypadki zachorowania na raka bakteryjnego oraz dość dużą podatność na brunatną zgniliznę drzew pestkowych. Można jej zapobiec stosując regularne i staranne opryski. Post Views: 128 Start Tenis Bernarda Pera Jej zdjęcia rozpalają wyobraźnię kibiców. Amerykańska tenisistka robi furorę w internecie Tenis Piłka nożna Żużel Siatkówka Sporty walki Piłka ręczna Koszykówka Tenis Moto Zimowe SportowyBar Inne ATP WTA Wielki Szlem Australian Open Roland Garros Wimbledon US Open Puchar Davisa Puchar Federacji Puchar Hopmana Polski tenis Agnieszka Radwańska Urszula Radwańska Magda Linette Marta Domachowska Łukasz Kubot Jerzy Janowicz Michał Przysiężny Marcin Gawron Fyrstenberg / Matkowski Agnieszka Radwańska Więcej SportoweFakty Piłka nożna Żużel Siatkówka Sporty walki Piłka ręczna Koszykówka Tenis Moto Zimowe SportowyBar Inne Futsal Esport LA Alpinizm Hokej Igrzyska Kajakarstwo Kolarstwo Kolarstwo górskie LFA NFL Pływanie Rugby Snooker Szermierka Tenis stołowy Wioślarstwo Wokół sportu Żeglarstwo

siedziałby jak na czereśni